سامرا، از غم تو، جامه‌دران است هنوز           چشم نرگس به جمالت، نگران است هنوز

پـسر حـضرت هـادی! به فـدایت پـدرم           پـدر حـضرت مهدی! به فـدایت پـسرم

حج نرفـتی تو، ولی قـبلۀ حاجات شدی           تو خودت، عین صفا، مشعر و میقات شدی

کعبه، یک چاردهم، بی تو صفا کم دارد           بی تو، یک چاردهم، عطر خدا کم دارد

مـاه زیـبـا! حـسنِ دوم زهـرا ! برخـیـز           مهدی‌ت دل نگـرانت شده، بابا! برخیز

باز هم جانِ جهان را، تو در آغوش بگیر           صاحب عصر و زمان را، تو در آغوش بگیر

روی زانــو بـنــشــان آیــنـۀ طـاهــا را           تو ببـوس از طرف ما، پـسر زهـرا را

غم پرپر شدنِ چون تو کریمی، سخت است           به رقیه قسم! آقا! که یتیمی سخت است